CENNET KAPISI

Düştüğünde avuçlarıma gözyaşım

O zaman anladın sıcaklığını

Sana gelen tramvayların kalktığını duydum da geldim.

İçimde geceler ışıldıyordu sabahını bekleyen

O gecede bir şair kalemini zorluyordu satırlara.

Semaya bakmıştım bir gece penceresinden

Kim bilir? Hangi şiirler çıkıyordu şairlerin kaleminden.

Ben de zorlardım kalemimi

Biraz daha zorlasam sen damlayacaktın

Adının satırlara düştüğünü duydum da geldim.

Bir duygu sürahisi vardı içimde,

Kırmıştım onu.

Bir heyelânın müsebbibi olmuştum

Küçük bir kıyametti içimde kopan

Göçmen diliyle konuşan leylekler uçup gitmişti evimden…

‘HAYIRLISI’ DE AHMET ABİ

Gözlerim yine yollarda kaldı

Yine bilet almıştım adımın yazıldığı yere

Offlar çekiyordu içim

Sanki bir yerde volkanlar patlıyordu arka arkaya

Bir töre cinayeti işlenmişti sanki

Meçhul bir ses doldurdu kulaklarımı:

“Sen yine de ‘hayırlısı’ de Ahmet abi.”

Çoğalmıştı yalnızlığımın kapısına gelenler

Bir avuç rüzgâr esmiş penceresinde hafifçe

Nişan yüzükleri parlıyordu parmaklarında

Ne acıdır ki güzel bitmiyordu artık masallar

Kelimeler veda etmeden iniyordu dudaklarıma

Ve susuyordu kelimeler.

Farkında değildim bir çöle sultan oluşumun

Uyandığımda yıldızlar dolmuştu kucağıma

Sevinçlerimi silmeye mi gelmişlerdi?

Oysa ne kanatlarım vardı kendimi saracak

Ne de tamamlanmış öykülerim.

Hep muradımdan bir adım geri kalmıştım

Yüreğime değil ayaklarıma inmemişti cesaretim

Musa misali çözülecekti dilimdeki kelimeler.

Bu kez de bir dost söylemişti kulağıma:

“Sen yine de ‘hayırlısı’ de Ahmet abi.” diye.

NEVBAHARI BEKLERKEN GELEN KIŞ

Bir yanımda heyecanımı koruyordum duygu soyguncularından

Ilık bir gözyaşına yetişmeye çalışıyordum kendimce

Bir tarafımda da aynı ateş yanıyordu yine

Bilmediğim gölgelerin peşinden koşuyordum

Orduların teslim aldığı bir gecede.

Kalbimin neresini kazarsanız kazın

Boş mezarla çıkar odacıklarından

Dökülen gözyaşında hep ben olurdum

Geceler bile benden irkilir, görürdüm.

Bir çay koyardım ocağa

Şehirler tutuşurdu ateşinden

Yaşadıkça sol yanım ağırlaşırdı

Günahlar mı yüklenirdim omuzlarıma?

Ölüm rengine boyanmış gelirken baharım

Bir duvaklı gelin de gelirdi nehirlere düşmek için

Ve de cenaze alayına benzerdi bir geminin ayrılışı

Ateşse yalnız başına yanardı ocağında

Sonra bir odun ilişirdi arkadaş olmak için yanına.

İtiraf etmeliyim ki bunları doğurmak kolay olmadı avuçlarınıza

Emsalsiz bir mevsim yaşatırlardı

Karalar çaldılar yüzlerime

Baktığım yer kararırdı

Ve de anamdan doğduğum günde beri oruçluydum

Her gidişimde bir dal sökülürdü

Bir ömür yaşlandırırdım aynalarda

Beklediğim Nevbahar da biraz ağlamaklıydı hani

Doğursam seni hangi çiçeğe emzirteyim?

Hani biraz daha zorlasan

Ne kadar da yakışacak bir erkeğe ağlamak

Gereği var mıydı o zaman ağıtlar yakmanıza…